IDEE   NOWEGO   SPOŁECZEŃSTWA

Uczyć się żeby przetrwać (4)

            Im bardziej dramatycznie rozwijać się będą wydarzenia, tym szybciej i intensywniej rosła będzie ludzka solidarność. Wojny, katastrofy oraz inne klęski i zagrożenia zawsze budziły solidarność zbiorowości ludzkich; teraz będzie to po raz pierwszy w historii wysoka fala solidarności globalnej. Ksenofobia, fanatyzm, terroryzm zacofanych zbiorowości będą tylko podsycać tą ogólnoludzką solidarność.

            Na tej wysokiej fali solidarności surfować będzie nowe pokolenie przywódców, które zapowiadał Raport Rady Klubu Rzymskiego (Raport Kinga i Schneidera). Będą oni reprezentować ruch, który nazwałem Ruchem Nowego Społeczeństwa, ale mogą pojawić się także i inne nazwy; nazwa nie jest istotna.

            Nie będzie to żadna scentralizowana organizacja, lecz zbiór różnych asocjacji o mniejszym lub większym zasięgu terytorialnym, związanych wspólnotą celów i wspólnym systemem wartości. Zalążki tego ruchu w postaci różnorodnych organizacji pozarządowych i samorządowych już istnieją, trzeba je rozwijać nadal w środowiskach zawodowych, samorządowych i organizacjach pozarządowych: ekologicznych, charytatywnych, wyznaniowych, mniejszości narodowych. Pożądane byłoby, aby dominowały w tym kobiety, bo bez ich udziału ruch może się wyrodzić w jakąś nową mutację totalitaryzmu dlatego że tylko kobieta jest duchowym procesorem i bio-chemicznym reaktorem życia, instynkt życia wyrażający się w miłości góruje w niej nad instynktem dominacji i przemocy. Cywilizacja dotychczasowa, zdominowana przez mężczyzn nie tylko poniża kobietę, lecz przede wszystkim nie pozwala jej na samorealizację potrzeby okazywania miłości z wielką szkodą dla całego ludzkiego gatunku.

            Już teraz należy tworzyć zalążki nowego ruchu jako grupy wzajemnego wsparcia (duchowego i materialnego), lokalnej solidarności, samorządności, samoobrony przed klęskami żywiołowymi, przestępcami itp. Im wcześniej nauczymy się brać swoje sprawy w swoje ręce, tym łatwiej będzie nam później. Tylko z takich wspólnot, dystansujących się od władzy i biurokracji będzie mogła rozwinąć się nowa wspólnota celów politycznych i ekologiczno-ekonomicznych oraz ogólnoludzkich wartości duchowych.

            Dla rozwoju ruchu najistotniejsze jest aby:

1. ruch ten był ideowo dojrzały, tj. dobrze przygotowany edukacyjnie,
2. był otwarty na wzajemną komunikację, dzielenie się informacją i doświadczeniem;
3. miał pozytywny stosunek do uczenia się i do innowacyjności;
4. aby jego liderzy reprezentowali najwyższy poziom umysłowy i moralny w swoich środowiskach co implikuje jawność, samokrytycyzm i pozytywny stosunek do krytyki.

Musimy się wzajemnie uczyć przystosowania do nowych warunków, wzajemnej tolerancji dla odmienności, dialogu z trudnymi nieraz partnerami Ponieważ nie możemy przewidzieć przebiegu wydarzeń, musimy się ograniczyć do wyeliminowania złudnych oczekiwań i do sformułowania podstawowych pragmatycznych celów działania.

Czego należy się spodziewać:

1.       Na dalszą metę nie da się utrzymać marnotrawstwa i luksusu wprowadzonych przez  kapitalistyczny Zachód, co jeszcze przed ćwierćwieczem wybitny ekonomista i ekspert ONZ E. F Schumacher w swojej ostatniej książce „Koniec naszej epoki”(Die Ende unsehrer Epoche) nazwał „ostatnią nocą balową” i „ucztą Baltazara”. Nadchodząca epoka braków  wymusi większą oszczędność energii i materii, oraz większą efektywność organizacyjną..

2.       Znikną ekskluzywne państwa „etnicznie czyste”; społeczeństwa wszystkich kontynentów staną się wielojęzyczne i wielokulturowe; na świecie zrobi się ciaśniej.

3.       Wzrost przestępczości pociągnie za sobą wzrost represji karnej; być może przywrócenie kary śmierci i sterylizację zwyrodniałych przestępców.

4.       Iluzją jest „pełne zatrudnienie” w starym stylu; rosnące bezrobocie uwarunkowane technologicznie znajdzie zapewne rozwiązanie w połączeniu zabezpieczenia społecznego z wolontariatem, eliminując w  pewnej mierze biurokrację.

5.       Trzeba liczyć się z napływem mas głodnych i wydziedziczonych imigrantów, wnoszącym niebezpieczeństwo epidemicznych chorób i konfliktów. W wielu krajach trzeba będzie wprowadzić reglamentację żywności i publiczną gospodarkę lokalami mieszkalnymi, a także specjalne przepisy sanitarne. Do tych krajów może należeć Polska.

6.       Nie jest możliwe utworzenie „państwa światowego”, jakkolwiek poszczególne państwa będą przekazywać część swoich suwerennych praw wspólnotom ponadnarodowym.

7.       Narody przetrwają, ale tylko jako pełnoprawni członkowie koalicji wielonarodowych; narody skłócone nie przetrwają.

8.       Nie będzie monopolu jednej religii światowej lecz nieuniknione jest powstanie światowej koalicji wszystkich wyznań, ekskluzywne i ksenofobiczne wyznania czeka schyłek, podobnie jak ekskluzywne narody. Tylko solidarność jest  przyszłością  ludzkiego gatunku.

9.       Poszczególne regiony świata będą rozwijać się nierównomiernie osiągając odmienne poziomy równowagi ekonomiczno-ekologicznej. Nowym problemem może stać się ich wzajemy stosunek.

Do czego należy dążyć

1.       Aby przetrwać, musimy przekształcić dotychczasową cywilizację oparta na dominacji i przemocy w stan nowej stabilości wynikającej z ogólnoludzkiej solidarności i symbiozy z przyrodą. Potrzebna jest nowa polityka, nazwijmy ją odpowiedzialną polityką, zapewniająca:

-          bezpieczeństwo planety przed zagrożeniami pozaziemskimi;

-          bezpieczeństwo polityczne i ochronę przed bezprawiem w skali lokalnej, narodowej i międzynarodowej,

-          bezpieczeństwo socjalne i ochronę zdrowia;

-          ochronę przed klęskami żywiołowymi;

-          stopniowe zastępowanie machiny biurokratycznej samorządami i wolontariatem.

2.       Potrzebna jest nowa ekonomika odpowiedzialnego biznesu, zapewniająca:

      –     swobodę prowadzenia działalności gospodarczej nie zagrożonej przez monopole i nadmierną           ingerencję administracyjno-fiskalną;

-          wzrost wydajności pracy i redukcję zużycia zasobów, kreatywność i innowacyjność;

-          równowagę źródeł i zlewów eksploatowanych zasobów oraz przyjazny stosunek do przyrody;

-          niezbędne warunki egzystencji ludzkiej. .

3.       Potrzebna jest nowa duchowość, realizowana na drodze współpracy organizacji wyznaniowych i charytatywnych, która m. in. przejawiać się powinna

-          w zapewnieniu jednostkom i zbiorowościom wsparcia duchowego;

-          w realizacji programów pomocy społecznej dla wdów i sierot, niepełnosprawnych, ofiar przemocy i wypadków, chorych, starych i umierających;

-          w chronieniu z pietyzmem miejsc wszelkiego kultu religijnego, cmentarzy, miejsc męczeństwa i pobojowisk itp., jako dziedzictwa światowego

-          w efektywnej nauce dialogu, kompromisu, współczucia i wybaczania krzywd.

Po tych rozważaniach ogólnych jesteśmy przygotowani do bardziej szczegółowego analizowania pragmatycznej drogi do Nowego Społeczeństwa

 góra dokumentu

Ostatnia modyfikacja: 05 października 2002